بهترين بچه عالم: مجموعه داستانهاي خيلي كوتاه

نویسنده: جيمز توماس , اسدالله امرايي ,

اين كتاب شامل چند داستان كوتاه و چندين داستانك است. بهترين هاي اين كتاب را مي توان: داستان برف نوشته ي خوليا آلوارز ماجراي كودكي است كه به همراه خانواده‌اش براي زندگي به نيويورك مهاجرت كرده است و داستان دختر نوشته ي جامائيكا كين كيد، كه تحت فرمان راوي داستان بايدها و نبايدهاي زندگي را ياد مي گيرد؛ نام برد. وقت شام، شب شانس، تمشك، آقاي مامسفورد، مهلت، مد روز ، جوراب شلواري، سكوت درخشان و ... داستان هايي است از نويسندگاني( گوردون ليش، هاينريش بل، برت لات، بروس ايزن،الن هوني كات) كه چندان هم شهرت ندارند.
اغلب زاويه ي ديد داستان ها سوم شخص( داناي كل) است؛ بعضي وقتها داستان به صورت گزارش ديده مي شود و اين كه چون داستانك و داستان كوتاه است شخصيت پردازي و اوج داستان و لحن و فضاي خاصي ديده نمي شود.

چشم‌هايش

نویسنده نويسنده:بزرگ علوي

بهترين اثر به جا مانده از بزرگ علوي است كه با ظرافت و زيبايي نوشته شده است. عاري از كلمات و جملات اضافي بوده، هر چند داستان، يك شبانه روز را روايت مي كند به زيبايي صيقل خورده و پرداخته شده است به طوري كه اگر سطري حذف شود خواننده احساس خواهد كرد كه روايت چيزي كم دارد. داستان با ريتمي طبيعي پيش مي رود نه آنچنان است كه دچار شتاب زدگي شود و نه در جا زده است. با جملات زيبايي عشقي نافرجام را بيان مي كند. رد پاهايي از مبارزه و آزادي خواهي به خواننده مي دهد. هر چند كم حجم است كاستي و چيز به جا مانده اي ندارد كامل و قابل تأمل است. و با بياني آرام و پشت پرده سر نخ هايي از تبعيض و اوضاع اجتماعي را به القاء مي كند. راوي اول شخص گاهي همراه با گفتگويي دروني است. فضا سازي هاي فوق العاده اي دارد؛ لحن داستان هم گيرا و روان است و به زبان گفتار نزديك. .... هر چه بگويم باز هم كم است؛ با خواندنش متوجه مي شويم كه نقد كردن فقط كوبيدن يك اثر يا يك نويسنده نيست.!

پنج داستان

جلال آل احمد از پركارترين نويسندگان معاصر است. از او داستان ها، سفرنامه ها، ترجمه ها و مقالات زيادي بر جاي مانده است. ايشان در عنفوان جواني شاگرديِ مكتب هدايت را كرده است، امّا با گذشت زمان متوجه غفلت خويش شده و به اصالت خانواده ي متديّن و ايراني باز گشته و در پايان عمر خسي در ميقات را نگاشته است( و خود را كسي در ميعاد نمي داند!) از داستان هاي مشهور او مي توان به مدير مدرسه، نون و القلم، زن زيادي، پنج داستان و ... اشاره كرد. آل احمد در بيشتر داستان هاي خود اوضاع سياسي و اجتماعي ايران را در زمان خود ( 1348-1302) به تصوير كشيده است. آل احمد نثري صريح ، كوتاه و طنزگونه دارد كه به زبان گفتار بسيار نزديك است. خونابه ي انار و داستان شيرين گل دسته ها و فلك كه همه آن را خوانده ايم از همين كتاب پنج داستان است.

ايراني‌ها: ايران، اسلام و روح يك ملت

نویسنده:   ساندرا مكي , شيوا رويگريان ,

اين كتاب به بررسي اوضاع و احوال ايران طي سال هاي حكومت ساسانيان مي پردازد و از حمله ي اعراب به ايران مي گويد و ورود دين اسلام به ايران را تحليل و بررسي مي كند. چراغ امپراتوري بزرگ ايران را با عقب نشيني يزدگرد سوم در بين النهرين براي هميشه خاموش مي كند. اگر از من بپرسيد مي گويم برخي از كتابها با دل نوشته مي شوند و برخي ديگر با عقل، امّا اين كتاب با قصد و غرض نويسنده همراه است. اين كتاب شكست ايرانيان در قادسيه و نهاوند را به رخ ايراني مي كشد: ايران در خلال هزار سال تاريخش، هرگز از حمله ي مردم بدوي عربستان نهراسيده بود. ولي در سال 636ميلادي، امپراتوري ساساني كه چند سال پيش در برابر بيزانس روسيه ايستاده بود، با سواره نظام سنگين اسلحه ي ايران كه هنگ پيلان(فيلان) پشتيباني اش مي كرد، در برابر اعراب شتر سوار درمانده شد.
همچنين اين كتاب با بيان تاراج ايران عنوان مي كند كه: شكوه ثروت هاي ايران، قبيله نشين هاي فقير عربستان را به حيرت افكند. شتري عظيم الجثه از نقره، اسبي از طلا با دندان هاي زمرد و قالي حيرت آور(« بهار خسرو»= نشانگر باغ سنتي ايران در بهار) به مكه برده شد. تالار اجتماعات مدائن با طاق ضربي اش 121 پا ارتفاع و 84 پا پهنا داشت كه در زمستان با قالي بهار خسرو فرش مي شد. اين قالي ايراني با نود پاي مربع مساحت از ابريشم بود و با رشته هاي طلا و نقره تزيين شده بود. ... اعراب نادان ويراني ها به بار آوردند.
بيان مي كند كه فردوسي نه اسكندر را مي بخشد كه تخت جمشيد را به آتش كشيد و نه اعراب را كه جنگ قادسيه را راه انداختند:
ز شير شتر خوردن و سوسمار/ عرب را به جايي رسيده است كار
كه تاج كياني كند آرزو/ تفو بر تو اي چرخ گردون تفو
اگر اين كتاب را خوانديد براي پاسخ به شبهاتي كه حتماً برمي خوريد كتاب خدمات متقابل اسلام و ايران شهيد مطهري را هم بخوانيد.

آشتي با خدا از طريق آشتي با خود راستين

آشتي با خدا تحت عناوين مختلفي انسان را به خويشتن خويش فرامي خواند، تا با توجه به خواسته ي فطرت دروني، به دنبال گم شده ي خود برود. راجع به آرمان انسان سخن مي گويد كه چگونه اين هدف در پس خانه و ماشين و لوازم لوكس گم شده است. از خدايي حرف مي زند كه آدمها گمش كرده اند و با روي آوردن به پديده ي مُد و مدگرايي مي خواهند جاي خالي اين گم شده را پُر كنند. امّآ مدگرايي كار آدم هاي بي هدف است، يك پديده ي رواني قرن اخير است كه براي بشرِ پوچ گرا به وجود آمده است. مولانا مي گويد:
من به هر جمعيتي نالان شدم/ جفت بدحالان و خوش حالان شدم
....
هركسي از ظن خود شد يار من/ از درون من نجست اسرار من
رازي كه مولانا از آن حرف مي زند معبودي است كه در اعماق جانش شعله كشيده است. همان خداوندي است كه در جست و جويش گام برميدارد. همان گم شده اي كه براي ديدنش همه جا مي رويم الّا در خانه ي خدا. ....